رمان «خزان خودکامه» از آثار مشهور مارکز است که نوشتن آن نزدیک به 7 سال طول کشید. طرح نگارش این رمان زمانی در ذهن مارکز شکل گرفت که یک دیکتاتور (پرث خیمه نز) بعد از هشت سال حکومت، کشور را ترک می کند. این کتاب در کنار «صد سال تنهایی» و «عشق در سال های وبا» از مهمترین آثار مارکز محسوب می شوند.این رمان پیش از این با عنوان «پاییز پدر سالار» و «پیشوا» چندین بار به زبان فارسی برگردانده شده که اولین آن توسط «حسین مهری» در سال های پیش از انقلاب صورت گرفته است.

مارکز خود در مورد این اثرش می گوید: «از لحاظ ادبی مهمترین کتاب من «خزان خودکامه» است. این اثر که همیشه دوست داشتم بنویسمش، مرا از گمنامی نجات داد و برای خلق آن بیش از هفت سال کار کردم».

نویسنده همچنین درباره تنهایی دیکتاتور می گوید: «آدم هر چه بیشتر قدرت به دست بیاورد، تشخیص این که چه کسی با اوست و چه کسی بر او، برایش دشوارتر می شود. هنگامی که به قدرت کامل دست یافت، دیگر تماس او با واقعیت به کلی قطع می شود و این بدترین نوع تنهایی است. شخص دیکتاتور، شخص بسیار خودکامه، گرداگردش را علائق و آدم هایی می گیرند که هدف شان جدا کردن کامل او از واقعیات است. همه چیز دست به دست هم می دهند تا تنهایی او را کامل کنند.»

این اثر با اسم «خزان خودکامه» بیش از یکسال پیش توسط «اسدالله امرایی» مجددا به فارسی ترجمه شد و منتظر دریافت مجوز انتشار بود. امرایی درباره این رمان می گوید: «من این اثر مارکز را خیلی دوست داشتم و وقتی ناشر پیشنهاد ترجمه اش را داد، این کار را پذیرفتم ضمن اینکه برای خودم هم چالشی در ترجمه محسوب می شد چون "خزان خودکامه" گاهی جملات طولانی دارد که به یک صفحه هم می رسد و نیازمند تمرکز ویژه ای در ترجمه است... »