کتاب «مکتب خودانتقادی» که حاصل گفت‌وگوهای پژمان موسوی با حسن نراقی در طول سال‌های 88 تا 91 است، تلاش شده است تا خواننده از رهگذر مطالعه و کنکاش در این گفت‌وگوها به برداشتی درست و منطقی از آرا و اندیشه‌های حسن نراقی و راهی که او در این سال‌ها دنبال کرده است برسد.
این گفت‌وگوها به انضمام سه یادداشت در بخش ضمایم هر یک به مناسبتی خاص با حسن نراقی صورت گرفته است و با آن‌که هرکدام سرفصل و عنوانی کاملا متفاوت با سایر گفت‌وگوها دارد همه آن‌ها در یک چارچوب مشخص و با هدف معین انجام شده‌اند و در واقع در تمامی این گفت‌وگوها یک «خط مشخص» دنبال شده است.
در مقدمه اين کتاب با اشاره به تعاريف متعددی که از جامعه‌شناسی وجود دارد، «جامعه‌شناسی مردم‌مدار» يا آن‌چه حسن نراقي در آثارش به دنبال آن بوده است، راه حل و شاه کليد حل بحران جامعه‌شناسی در ايران امروز دانسته شده است و بر اين موضوع تاکيد شده که تنها در جامعه‌شناسي مردم‌مدار است که يک «گفت‌وگو» و «تعامل» سازنده بين جامعه‌شناسان و افکار عمومی صورت مي‌گيرد. در واقع جامعه‌شناسان مردم‌مدار از طریق گفت‌وگو با مردم توامان هم از مردم می‌آموزند و هم به آن‌ها آموزش می‌دهند: «این نوع جامعه‌شناسی «روش»، «نظریه» و «تاریخ» خود را دارد.»
در بخش دیگری از مقدمه این کتاب با اشاره به مفهوم روشنفکری و کار روشنفکری در ایران باورها و عملکرد‌های برخی روشنفکران ایرانی حاصل یک سوءتفاهم تاریخی دانسته شده و با اشاره به دیدگاه‌های حسن نراقی آمده است: «روشنفکر واقعی کسی است که چراغ به دست گرفته و نور بر سیاهی می‌تاباند، به سامان فرهنگی بیش از سامان سیاسی باور دارد و از سیاست‌زدگی‌های مفرط دوری می‌جوید.»
