درفش، پرچم، بیرق و یا هر نام دیگری كه بر آن نهند، از جمله رمزها و نشانه‌ها به شمار می‌رود. نشانه، مجموعه‌ای از نظام‌های علامتی است كه در آن پیام یا پیام‌های رازگونه نهفته است و با مشاهده و دقت در آن نشانه و با به‌كارگیری قدرت انتزاعی خود، می‌توان وجود آن پیام را درك كرد. هدف اصلی نشانه، انتقال اندیشه است. همه افراد شكل و شمایل درفش را می‌شناسند و حضور آن را در محیط، نشانی از نمایندگی ملت و دولت متبوع قلمداد می‌كنند و برافراشتن آن را دلیل بر وجود نماینده‌ای از آن ملت یا دولت در سرزمین خود و یا برعكس، حضور نماینده‌ای از كشور متبوع خود در جایی دیگر می‌دانند. همچنین بیش‌تر افراد به گونه‌ای جنبه تقدس و احترام ویژه برای درفش و حتی مناسك آن قائل هستند. وجود برخی از علایم خاص و مشترك نیز، در پرچم (درفش) بین اقوام و ریشه‌های مشترك و سنت‌های كهن مشابه، بیان‌كننده حس وحدت و یگانگی آن اقوام و حمایت آنها از یك‌دیگر است. در كتاب حاضر، درفش ایرانیان و علایم روی آن از دوران باستان تا معاصر بررسی شده است. مفاهیم، نام و پیشینه اساطیری؛ درفش در اسطوره، حماسه و تاریخ ایران باستان؛ درفش ایران در تحولات پس از اسلام؛ درفش ایران از دوره صفویه تا مشروطه‌خواهی ایرانیان؛ درفش ایران در دوران معاصر؛ نشان شیر و خورشید؛ و گونه‌شناسی بیرق‌ها عنوان‌های فصل‌های كتاب است.
