کتاب حاضر جلد سوم از مجموعة «حکمت و دین‌پژوهی» است که در آن با ارائة تعریفی از نظریة نسبی‌گرایی اخلاقی‌ـ که وجود قانون مطلق اخلاقی را رد می‌کندـ تمامی ادلة موافق و مخالف این نظریه بررسی شده است. این بررسی از تبعاتی که برای اخلاقیات دارد گرفته تا نقشی که بیولوژی انسان و دشواری جداسازی ارزش‌های فرهنگی از رفتارهای ذاتی دارد، انجام شده و همچنین شواهد تجربی مربوط به نسبی‌گرایی مطالعه شده است. در آخر نویسنده بر آن است تا راهی میانه‌ بین نسبی‌گرایی و مطلق‌گرایی ترسیم کند و از این طریق اثبات کند که موارد مثبتی در حوزة اخلاق مطرح است که همة نظام‌های اخلاقی باید آن را به رسمیت بشناسند. شایان ذکر است نویسنده به منظور توضیح بهتر مطالب نمونه‌های موردی را از منابع مختلف، از آزتک‌ها تا بومیان استرالیا مطالعه کرده است.