کتاب «هايدگر و تاريخ هستي» نوشته‌ي بابک احمدي است. اين کتاب بخش دوم از سه گانه‌اي درباره‌ي هايدگر است که در آن به نقد و بررسي مکتب فکري و فلسفي هايدگر در دوران‌هاي مختلف زماني زندگي وي پرداخته شده است. بابک احمدي پژوهشگري متفکر و باتجربه در زمينه‌هاي گوناگون است که با اشراف و علاقه‌ي خود بر فلسفه‌ي مدرن در اين کتاب مراحل فکري هايدگر را معرفي و تحليل مي‌کند و با بيان خود مفاهيم و انديشه‌هاي هايدگر را دوباره مورد بررسي قرار مي‌دهد و نشان مي‌دهد که چگونه هايدگر پايه‌هاي فلسفه‌ي خود از هستي‌شناسي بنيادين را بنا نهاد، زمان و انسان را از نو تعريف کرد و به دوران دگردگوني خود رسيد و در ادامه، مباحث تازه‌اي از حقيقت و متافيزيک را پيش کشيد. نمي‌توان علاقمند به فلسفه بود و بزرگ‌ترين فيلسوف قرن بيستم هايدگر را نشناخت. فلسفه‌ي هايدگر به جهان هستي، نگاهي پديده‌گرا دارد. نگرش جديد او در قالب هستي‌شناسي، انسان و تمام جهان را پديده‌اي در دو بعد «خود بودن» و «زمينه‌اي از بودني‌ها» مي‌بيند. هايدگر در کتاب «هستي و زمان» که يکي از تاثيرگذارترين آثار وي محسوب مي‌شود، تعاريف و مفاهيم کهنه از «بودن» و «زمان» را بهم مي‌ريزد و با ارائه‌ي تعاريفي نو سرمنشا جنبش‌هايي در علوم انساني، روانکاوي، نقد ادبي و هنري و... مي‌شود. تاثيرگذاري هايدگر به اين کتاب ختم نمي‌شود، انديشه‌هاي او در کتاب «اداي دين به فلسفه» ادامه پيدا مي‌کند. بدون شک کندوکاو در دوران‌هاي فکري هايدگر و پي‌بردن به تغيير و تحولات دروني وي، مي‌تواند علاوه‌بر فهم عميق‌تر از انديشه‌هاي او، دريچه‌ي زمينه‌هاي جديدي از تحقيق را به روي پژوهشگران باز کند.
در بخشي از متن اين کتاب مي‌خوانيد: «کتاب حاضر شرح و تاويل انديشه‌هاي دوران دگرگوني، و دوره دوم، از کار فکري مارتين هايدگر است. آنچه دوران دگرگوني خوانده‌ام، پس از انتشار هستي و زمان آغاز شد، و تا تابستان 1935 به درازا کشيد، و دوره‌ي دوم کار هايدگر از همان تابستان 1935 تا پايان عمر او ادامه يافت. در کتاب حاضر ديدگاه‌هاي هايدگر در مورد دوران مدرن، تکنولوژي، امر مقدس، هنر، علم و... مطرح شده‌اند. همچنين به‌تفصيل انديشه‌هاي سياسي او و دلايل پيوستن او به حزب نازي موردبحث قرارگرفته است.»
