فردریش فون هایک از جمله اندیشمندان نامدار قرن ۲۰ است که در دوران جنگ جهانی دوم با نظرات خود فضای متفاوتی را به وجود آورد. اهمیت آزادی‌خواهی او آنجا بیشتر مشخص می‌شود که به یاد داشته باشیم، نظریات او زمانی مطرح شد که سوسیالیسم مشغول تاخت و تاز در اروپا بود و دولت‌های نازیسم هیتلری و فاشیسم موسولینی در ایتالیا محبوبیت زیادی داشتند.
تحلیل‌های جالبی که او از برنامه‌ریزی متمرکز در زمان خود ارائه می‌کند کم‌نظیر است. به همین دلیل است که او را می‌توان فردی دانست که تناقضات درونی نظام مالکیت اشتراکی را با تیزبینی درک می‌کند و نسبت به آن هشدار می‌دهد. در واقع او را می‌توان ادامه دهنده راه اندیشمندان قرن ۱۹ میلادی دانست که در نزد آنها آزادی ارزشی والا داشت و معتقد بود چنانچه آزادی وجود نداشته باشد، صحبت از داشتن حق انتخاب بی‌معنی است.
از نکات ظریف و قابل‌توجهی که او به آنها می‌پردازد، جایگاه اخلاق در نظام سوسیالیسم است و عنوان می‌کند که چگونه نظام اقتصادی که ادعای توجه ویژه به مباحث اخلاقی را دارد آرمان‌ها و ارزش‌های اخلاقی موجود در جامعه را در راستای تامین اهداف از پیش تعیین شده‌ای به کار می‌برد که از پیش توسط هیات حکومت مرکزی برای کل جامعه در نظر گرفته شده است و به این صورت، بی‌اخلاقی پدیده‌ای رایج در جامعه می‌شود.
