حقوق عمومی که یکی از دو شاخه اصلی دانش حقوق است،در تعریفی کلی به مجموعه‌ای از قواعد و هنجارهای حقوقی اطلاق می‌شود که بر روابط دولت و مردم حاکم است و در عین حال منافع عمومی را تأمین می‌کند. رسالت اصلی این شاخه از علم حقوق ایجاد هماهنگی میان اقتدار عمومی و حقوق و آزادیهای فردی است و نهادی که در این میان و در جهت تحقق هدف یاد‌شده مهم‌ترین مسئولیت را بر عهده دارد، دولت است. دولت که رکن اصلی حقوق عمومی به شمار می‌رود، اهداف و کارکردهای متفاوتی دارد و تحول کارکردهای آن در دوره معاصر، تکامل ساختاری آن را نیز با تکیه بر سه رکن اصلی آن (جمعیت، سرزمین و حاکمیت) ضرورت می‌بخشد. با تکیه بر این نقش حیاتی دولت حوزه دیگری از حقوق عمومی به بحث درباره حقوق و آزادیهای بنیادین و ارتباط اخلاق و ارزشهای اجتماعی با جایگاه حاکمیتی دولت در اجتماع می‌پردازد و ابعاد مختلف آن را تبیین و بررسی می‌کند.
فهرست :
مقدمه
بخش اول: قلمرو و ماهیت حقوق عمومی
فصل اول: تفکیک حقوق عمومی از حقوق خصوصی
فصل دوم: پیشینه حقوق عمومی
فصل سوم: ماهیت حقوق عمومی
فصل چهارم: مبانی حقوق عمومی
فصل پنجم: منابع حقوق عمومی
فصل ششم: ارکان رابطه حقوقی مبتنی بر حقوق عمومی
فصل هفتم: اصول حاکم بر حقوق عمومی
فصل هشتم: شاخه‌های حقوق عمومی
بخش دوم: دولت و حاکمیت
فصل اول: واژه‌شناسی مفهوم دولت
فصل دوم: مراحل تحول موجودیتهای سیاسی
فصل سوم: مراحل مختلف تحول تاریخی دولت
فصل پنجم: نظریات دولت
فصل ششم: مراحل مختلف تحول مفهوم دولت
فصل هفتم: وظایف و کارکردهای دولت
فصل هشتم: ارکان نهاد دولت
بخش سوم: حقوق عمومی و حاکمیت قانون
فصل اول: مبانی حاکمیت قانون
فصل دوم: اجرای نظریه حاکمیت قانون
منابع و مآخذ
