امروز به بهانه کتاب «سه دانشجو» ی سر آرتور کانن دویل با ترجمه حشمت الله صباغی که به تازگی از انتشارات هرمس به بازار کتاب آمده است، خواستیم تا نگاهی کلی و کوتاه به آثار پلیسی پس از انقلاب داشته باشیم.
با کمی گشت و گذار متوجه می شویم که علاوه بر چهار جلد رمانی که کریم امامی بیست سال پیش ترجمه کرده است، سه یا چهار جلد از کتاب های کانن دویل در قالب مجموعه داستان می ماند که هرمس به تدریج آنها را منتشر کرده و خواهد کرد.
به گفته روابط عمومی هرمس علاوه بر کانن دویل و آگاتا کریستی، نویسندگان پلیسی نویسی چون ژرژ سیمنون بلژیکی و یا هنینگ مانکل سوئدی نیز در میان کتاب های پلیسی حضور دارند. به طوری که 11 جلد کاراگاه والندر هنینگ مانکل ترجمه شده که سه جلد آن به چاپ رسیده است.
باید توجه داشت که چاپ رمان ها و داستان های پلیسی کاری بس طاقت فرسا می باشد. چرا که بیشتر این کتاب ها با توجه به نویسندگان رئالیستی که دارند. عموما با مبناهای فرهنگی کشور ما سر ناسازگاری پیدا می کند. به طوری که مترجم تلاش بسیاری را باید برای قابل چاپ بودن ماجراهای زشت و خشن و حتی کثیف انجام دهد. البته در برخی موارد نیز بسیاری از آثار قابلیت ترجمه به فارسی را از همان ابتدا ندارند.
فقر آثار پلیسی در کشور ما مشهور است. حتی بنا به ادعایی به وجود نیامده است. چرا که تمرکز ما بیشتر به سمت نویسندگان قدیمی بوده و خبری از آثار جدید پلیسی که طرفداران بسیاری در جهان دارد، نیست. عموما مانع اصلی در چاپ داستان های پلیسی و جنایی، وجود خشونت بیش از اندازه و صحنه های زشت و حتی تهوع آور است. چون آثار کلاسیکی چون شرلوک هلمز و پوآرو به خشونت قرن بیستم آلوده نشده بودند، امکان چاپ در ایران را پیدا کردند.
با کمی گشت و گذار متوجه می شویم که علاوه بر چهار جلد رمانی که کریم امامی بیست سال پیش ترجمه کرده است، سه یا چهار جلد از کتاب های کانن دویل در قالب مجموعه داستان می ماند که هرمس به تدریج آنها را منتشر کرده و خواهد کرد.
به گفته روابط عمومی هرمس علاوه بر کانن دویل و آگاتا کریستی، نویسندگان پلیسی نویسی چون ژرژ سیمنون بلژیکی و یا هنینگ مانکل سوئدی نیز در میان کتاب های پلیسی حضور دارند. به طوری که 11 جلد کاراگاه والندر هنینگ مانکل ترجمه شده که سه جلد آن به چاپ رسیده است.
باید توجه داشت که چاپ رمان ها و داستان های پلیسی کاری بس طاقت فرسا می باشد. چرا که بیشتر این کتاب ها با توجه به نویسندگان رئالیستی که دارند. عموما با مبناهای فرهنگی کشور ما سر ناسازگاری پیدا می کند. به طوری که مترجم تلاش بسیاری را باید برای قابل چاپ بودن ماجراهای زشت و خشن و حتی کثیف انجام دهد. البته در برخی موارد نیز بسیاری از آثار قابلیت ترجمه به فارسی را از همان ابتدا ندارند.
فقر آثار پلیسی در کشور ما مشهور است. حتی بنا به ادعایی به وجود نیامده است. چرا که تمرکز ما بیشتر به سمت نویسندگان قدیمی بوده و خبری از آثار جدید پلیسی که طرفداران بسیاری در جهان دارد، نیست. عموما مانع اصلی در چاپ داستان های پلیسی و جنایی، وجود خشونت بیش از اندازه و صحنه های زشت و حتی تهوع آور است. چون آثار کلاسیکی چون شرلوک هلمز و پوآرو به خشونت قرن بیستم آلوده نشده بودند، امکان چاپ در ایران را پیدا کردند.
