گاردین می نویسد، این شاعر كه این روزها شصت و چهارمین سال زندگی‌اش را پشت سر می‌گذارد روز پنجشنبه از سوی آكادمی شاعران آمریكا شایسته دریافت جایزه نقدی والاس استیونس شناخته شد.

جو هارجو كه بیش از ۴ دهه از زندگی‌اش را وقف جهان شعر و ادبیات كرده است مجموعه آثار متعددی را منتشر كرده و به خاطر سالها فعالیت بی‌وقفه در این عرصه و دستاوردهای ماندگارش در این حوزه مورد توجه جامعه ادبی امریكا قرار گرفته است.

از این شاعر تا امروز مجموعه اشعار مختلفی ترجمه شده كه دو مجموعه ما همگی انسانیم و زنی در آستانه سقوط از جمله معروف ترین و پرمخاطب‌ترین این آثار است.

جوی هارجو متولد سال ۱۹۵۱ است. او نویسندگی و نوازندگی را با هم آغاز كرده، اما بیش از آنكه به عنوان نوازدنده مشهور باشد به خاطر مجموعه اشعار و آثارش در دنیای ادبیات شهره است.

او پیش از آین جایزه یك عمر دستاورد ادبی را به عنوان شاعر بومی آمریكا در سال ۱۹۹۵ دریافت كرده است. جایزه قلم در سال ۲۰۰۲ و جایزه بنیاد شاعران آمریكایی در سال ۲۰۰۸ از جمله جوایزی است كه در كارنامه ادبی وی دیده می‌شود.

آكادمی شاعران امریكا پنج شنبه گذشته طی یك مراسم رسمی این جایزه نقدی را به جوی هارجو اهدا كرد. در ادامه این برنامه آكادمی شاعران جایزه ۲۵ هزار دلاری مارشال را كه هر سال به بهترین مجموعه شعر اهدا می‌شود به خانم ماری هاو اهدا كرد. این جایزه هر سال به عنوان كمك هزینه تحصیل به شاعران جوان اهدا می‌شود.

علاوه بر این جایزه بخش شعر دانشجویی نیز امسال دو جایزه ۱۰۰۰ دلاری را به دو جوان دانشجوی ادبیات به خاطر نخستین مجموعه اشعارشان اهدا كرد. كارتین نیوبرگر و بلك ان كمپل موفق به دریافت این جایزه از سوی آكادمی شاعران آمیكا شدند.

سال گذشته نیز جایزه ۱۰۰هزار دلاری آكادمی شعر آمریكا به صورت مشترك به آدرین ریچ و استیونس مروین اهدا شد.
منبع: مهر

در پائین شعر عقاب جوی هارجو را با ترجمه جواد قربانی آتانی برایتان می آوریم.
شــــعر عقاب
برای نیایش تمام وجودت را بگشای
برای آسمان،‌برای زمین،‌برای خورشید و ماه
برای آنکه به تمام ندا شوی.
و بدان که فراتری هست
که نتوانی دید، نتوانی شنید
نتوانی که دریابی جز در لحظه
پیوسته می بالد،‌ و بر زبان ها 
 جاری نمی شوند و تنها در ذهن می گردند
مانند عقابی که صبح یکشنبه
بر فراز رودخانه نمک می گردد. در آسمان آبی می چرخید
در آغوش باد، و قلبمان را می زدود
با بال های مقدس
ما تو را دیده ایم،‌ خود را و تو را دیده ایم، 
و می دانیم که باید در منتهای مراقبه و مهربانی با هر چیز باشیم.
در آن نفس می کشیم، و می دانیم که از آن ساخته شده ایم،‌ 
تمام اینها،‌ و تنفس، و دانستن، ما تماما تعمید یافته ایم 
زیرا ما زاده شدیم و خواهیم مرد به زود در میانه چرخه ذهن
هموچون عقابی که در صبح یک شنبه درون ما می گردد، ما نیایش می کنیم که چنین خواهد شد،‌
زیبایی
 به زیبایی