حال و روز مردم مصر پريشان است، چهره قاهره غريب شده و با آنچه كه در سفرهاي قبلي ديده بودم بسيار تفاوت کرده است. حرف‌های مردم نیز تغيير کرده است. من با زبان و لهجه‌هاي سرزمينشان آشنا هستم. در نگاهم، چهره قاهره شبيه بيماري در حال گريه است، يا  يا مثل زني وحشت‌زده، که از تجاوز در آخر شب هراسان است. آسمان هم صفاي خود را از دست داده و با مه آمده از سرزمين‌هاي دور، گرفته و ماتم‌ زده و سياه شده است. ياد شهرهاي كوچك وبا زده هند مي‌افتم. ‌هوا از رطوبت شرجي سنگين شده است، انگار خانه‌ها در انتظار تقدير ناشنا خته‌اي هستند كه دير يا زود بر سر آنها فرود مي‌آيد.