کتاب کامران شیردل حاوی صد عکس منتخب منتشر نشده از راهپیمایی و درگیری های انقلابی سال ۱۳۵۷ برای اولین و آخرین بار به همراه یادداشت‌هایی در مورد آنها، مراحل پایانی فرآیند چاپ را در انتشارات دنیای اقتصاد می گذراند. اما پیش از اینها، زمانی نمانده تا کامران شیردل کتاب تاریخ اجمالی سینمای نئورئالیسم ایتالیا را به بازار نشر کتاب ایران هدیه کند. 
مردی خوش لباس و خوش صحبت و بسیار صمیمی که هرگز در تصورت هم جای نمی گیرد که در دهه هشتم زندگی خود وارد شده است. دستانی بزرگ که احساس می کنی با یک استادکار بنایی دست می دهی و اگر پیشتر او را نشناسی محال است که از فرط تواضع و سادگی و صمیمیت رفتارش بدانی او یک نابغه سینمای مستند ایران و حتی جهان می باشد. 

به گفته خودش آشنایی وی با سینمای نئورئالیسم ایتالیا از طریق فیلم های دزد دوچرخه، معجزه در میلان، رم شهر بی‌دفاع، آنّا، برنج تلخ و... بود. که مربوط به دهه سی شمسی  و به جلساتی که اغلب توسط هوشنگ کاووسی در سینما رویال یا کریستال برگزار می‌شد.کم کم ایران برایش کوچک آمد به طوری که در دوران جوانی تحصیل در رشته معماری را رها کرد تا در کشور ایتالیا در رشته سینما تحصیل کند. دوران تحصیل او مقارن بود با اوج شکوفایی سینمای نئورئالیسم ایتالیا و با اساتیدی چون روبرتو روسلینی، چزاره زاواتینی، پیرپائولوپازولینی، میکل انجلو آنتونیونی، فدریکوفلینی آشنا شد. 

خودش در باره آن روزها اینگونه می نویسد: در سال ۱۹۶۰ به عضویت کانون فیلمی درآمدم که توسط «فدراسیون انجمن‌های سینمایی ایتالیا»  تاسیس و راه‌اندازی شده بود و در زیرزمینی سرد و نمور در محلة کوئیریناله  جلسات خود را – هفته‌ای دو جلسه – با حضور حداکثر پانزده تا بیست عضو علاقه‌مند برگزار می‌کرد و به نمایش آثار مهم تاریخ سینمای جهان و ایتالیا – به‌ویژه سینمای نئورئالیسم – می‌پرداخت. از بخت بلندم این کلاس‌ها با برنامه‌ریزی، مدیریت و حضور پرشور و گشاده‌دست بزرگمرد سینمای نئورئالیسم یعنی شخص چزاره زاواتینی  اداره و برگزار می‌شد. دو سال بعد با قبولی در امتحان ورودی «مرکز تجربی سینمایی رم» و طی کلاس‌های تاریخ سینما (زیر نظر استاد عالی‌قدر فائوستومونته‌سانتی )، کلاس‌های تئوری‌های سینما (زیر نظر محقق و منتقد برجسته و مشهور جولیو چزاره کاستلّو )، و کلاس‌های تدوین (با استادی بانوی سخت‌گیر، دقیق و مهربان ماریا روزادا ) کار مطالعه، پی‌گیری و تحقیق در زمینة تاریخ سینمای جهان و ایتالیا به صورتی بسیار جدّی، عاشقانه و آکادمیک ادامه پیدا کرد. جا دارد تا در ابتدای این مدخل با یادآوری نام و خاطرة این بزرگان غایب مراتب سپاس بیکران خود را نثارشان کنم».

هم‌نشینی او با کارگردان‌های بی‌همتای سینمای نئورئالیسم هم بر سبک فیلمسازی او و هم بر زمینة مطالعه و تحقیق او بسیار تاثیر گذاشت. چنانکه از سال ۱۳۴۹ (۱۹۶۰) تا همین امروز در کنار ساخت فیلم‌های مستند اجتماعی و صنعتی، به مطالعه و جمع‌آوری برنامه‌ریزی شده مقالات، نقدها، رسالات، تحقیقات و کتب تاریخی مربوط به این حوزه پرداخته است. بیش از شش دهه بعد در نوامبر سال ۲۰۱۴ و در جریان کنگره بین‌المللی فدراسیون انجمن‌های سینمایی که در شهر کالیاری  (جزیره ساردنیا) برگزار شد، تندیس ویژه FICC  به کامران شیردل برای عمری خدمت به سینمای واقع‌گرا و حقیقت‌جو تعلق گرفت.
در ادامه تاکید می کند که «محتوای اصلی متون این کتاب در واقع خلاصه و چکیده‌ای از انبوه مطالب و یادداشت‌هایی است که در آن روزگاران تهیه و تدوین می‌گردید و سپس طی سال‌ها با مراجعات مکرر به کتب تاریخ سینمای ایتالیا (به‌ویژه اثر معروف کارلو لیتزانی ) و مجموعه مطالعات و دستاوردهای بخش پژوهش‌های تاریخی جشنواره‌های بین‌المللی فیلم ونیز  پزارو  و لوکارنو  و... مورد ارزیابی مجدد قرار می‌گرفت و به روز می‌شد».

مجموعه عکس ها با زوایای انتخابی شیردل، از تاریخ انقلاب اسلامی ایران را انتشارات دنیای اقتصاد در اختیار تاریخ ایران و علاقه مندان به آن قرار می دهد. همچنین گنجینه ای از تجربیات و علم کامران شیردل در کتاب نئورئالیسم آخرین مراحل چاپ را می گذرانند.