«سرف‌ها یا رعایای روسی در رژیم تزاری موقعیتی نزدیک به بردگی داشتند، و همراه ملک یا جدا از آن خرید و فروش می‌شدند. سرف‌ها را همچون کالاهایی ارزشمند برای دریافت وام نزد بانک به رهن می‌گذاشتند و در فاصله سرشماری‌های 10 ساله اسناد هویت "رعایای مرده" اعتبار خود را به عنوان وثیقه حفظ می‌کرد و مالیات آن‌ها به عهده مالک بود. چیچیکف با سودجویی از فرصت درصدد برمی‌آید شمار زیادی از این "رعایای مرده" را از مالکان بخرد و اسناد آن‌ها را به عنوان وثیقه برای دریافت وام به بانک بسپارد…»