محمد حسن صنعتی در این کتاب یکی از جذابیت‌های تاریخ بیهقی را در نقل حکایات گوناگون دلکش می‌داند که در آن فراوان است. آن حکایت‌ها بیشتر جنبۀ تاریخی داشته، واقعه‌های قرون پیشین را دربرمی‌گیرند و بیشتر ارزش اخلاقی و تربیتی دارند. بعضی داستان‌ها مثل داستان بر دارکردن حسنک وزیر مفصل بوده، خیلی شوق‌انگیز و پرآب و رنگ صورت گرفته‌اند. مؤلف همچنین به مسئلۀ شخصیت‌پردازی بیهقی توجه زیاد ظاهر نموده است و مهارت او را در تصویر عالم ظاهری و باطنی اشخاص نشان داده است. او همچنین کوشیده که روح حماسی این تاریخ‌نامه را آشکار کند. در تاریخ بیهقی عناصر آثار بدیعی را به فراوانی می‌توان مشاهده کرد که در رساله چندی از آنها بررسی شده‌اند.
مسئلۀ دیگر مورد نظر مؤلف سبک تاریخ بیهقی است. وی با دلیل‌های فراوان توانایی بیهقی را در کاربرد آرایه‌ها، صنعت‌های لفظی و معنوی و امثال اینها نشان داده است. او تأکید کرده که استفادۀ صنایع و واسطه‌های تصویر بیشتر خاص شعر است و در نثر خیلی به ندرت به نظر می‌رسد؛ ولی بیهقی در بیان خود از صور خیال به فراوانی استفاده کرده است و در بعضی موارد اثر او به شعر منثور مانند شده است.
این کتاب دربردارندۀ مقدمه و سه فصل است. در فصل اول محیط اجتماعی، فرهنگی و ادبی توضیح داده شده است و سپس به شرح حال ابوالفضل بیهقی و هم‌زمان‌های او پرداخته شده است. در فصل دوم کارکرد تذکره‌ای تاریخ بیهقی در شناساندن شعر و شاعران دوره، چون رودکی و دیگر معاصران توضیح داده شده و در مورد صبغۀ داستانی نیز سخن گفته شده است. در فصل سوم توانایی بیهقی را در خلق سبکی خاص خویش در پردازش صنایع ادبی نشان داده شده و همچنین نثر و زبان او از ابعاد گوناگون بررسی شده است.
