تاریخ فلسفهٔ غرب، بازنویس سلسله درسهایی است که راسل از ۱۹۴۰ تا ۱۹۴۳ در آمریکا داده بود و سپس در تابستان ۱۹۴۴ در انگلستان برای انتشار آماده شد. این کتاب پر خواننده‌ترین اثر راسل از کار درآمد و از زمان انتشار (۱۹۴۵) تا امروز همیشه در ردیف آثار پرفروش قرار داشته است؛ ولی اهل فن دربارهٔ ارزش آن اتفاق نظر ندارند. برخی آنرا نمونه قوت تحلیل و روشنائی بیان می‌دانند& برخی نیز برآنند که در تاریخ برداشت‌های شخصی و یک جانبه ای از متفکران و مکاتب فلسفی ترسیم شده است؛ و به عنوان تنها وسیلهٔ آشنایی با تاریخ تفکر اروپایی می‌تواند بسیار گمراه کننده باشد. کسانی هم هستند که معتقدند هر دو حکم یاد شده کم یا بیش درست است. راسل در این باره می‌گوید:
فردی بی تمایل خاص نمی‌تواند تاریخ جالب توجهی بنویسد، به نظر من، کسی که مدعی نداشتن تعصب یا تمایلی باشد فریبکار است.»
وی همچنین در مقدمه این کتاب می‌گوید:
در تألیف کتابی چون کتاب حاضر، مسئله برگزیدن مطلب مسئله بس دشواری است. کتابی که در آن از جزئیات سخن به میان نیاید خشک و خالی و خسته کننده می‌گردد؛ و چون به جزئیات پرداخته شود، بیم آن می‌رود که مثنوی هفتاد من کاغذ شود. من خواسته ام این دوشق را باهم سازش دهم، از این راه که فقط از فلاسفه ای سخن بگویم که در نظرم دارای اهمیت بسیارند؛ و در مورد همین فلاسفه نیز آن جزئیاتی را به میان آورم که اگر ضروری نباشد باری در توضیح مطلب و جان بخشیدن به کلام به کار آید. فلسفه از دیرگاه امری تنها مربوط به مدرسه‌ها یا موضوعی تنها برای بحث و جدل مشتی مردم درس خوانده نبوده است. فلسفه جزو زندگی اجتماع بوده، و من کوشیده ام آن را بدین اعتبار بررسی کنم. اگر این کتاب حسنی داشته باشد، آن حسن همانا از این رهگذر حاصل آمده است.
