آن چه که به سروده های محسن احمدی تشخص میبخشد، قالب غزل است نه شعرهای سپید. غزلهای احمدی علاوه بر این که از اندیشهای عمیق و دینی نشأت میگیرد از مولفه های زیبایی شناختی نیز برخوردار است.
یکی از ویژگیهای شعر شاعران نسل انقلاب توجه به من اجتماعی است. نفوذ و گسترش فرهنگ دینی در جامعه، در ذهن شاعران و زاویه دیدشان تحولی ایجاد کرد تا مخاطب شعرشان از فرازمینی بودن و دور از دسترس بودن به شخصیتهای حقیقی اعم از ائمه معصومین(ع)، قهرمانان انقلاب و شهیدان جنگ تسری پیدا کند. به تعبیری دیگر من شخصی و محدود شاعر تبدیل به من عمومی و اجتماعی شد. از دیگر ویژگیهای شاعران نسل امروز رسیدن به کشف و شهود است. شاعران نسل گذشته در سالهای نه چندان دور با عینک قدما و به تقلید از اشعار کلاسیک پیشینیان از تعبیرات و تشبیهات سود میبردند که در طول تاریخ ادبیات دیگر مستعمل شده بود. اما شاعران نسل انقلاب عموماً از مشاهدات و تجربیات خود مینویسند و به عناصر و اشیاء بومی و اقلیمی نگاه ویژهای دارند. چنان که اشعار شاعران شمالی از اشعار شاعران جنوبی کاملاً متمایز است.
محسن احمدی از جمله شاعرانی است که با کاروان شاعران انقلاب اسلامی به راه افتاد. و مسیری طولانی و پرسنگلاخ و تجربه نشده را پیمود و به چشم اندازهای نوینی رسید و از دریچه ای به جهان و رویدادهای آن مینگرد که عمده ترین مشخصۀ شعریاش اندیشهای زلال و ذهیتی سیال است. احمدی با ظرافتهای زبانی و ظرفیتهای معنایی زبان فارسی به خوبی آشناست و در معماری ابیات غزل تواناییهای غریزی دارد و در تلفیق احساس و اندیشه موفق است و در شکار تصاویر سورئالیستی و کشف روابط اشیاء از ذهنیتی خلاقانه سود میبرد.