کمتر کشوری وجود دارد که از نظر قدمت و تنوع تاریخی بتواند با ایران رقابت کند . کافی است به یکی از نقشه‌های خاورمیانه نگاهی بیندازیم تا دریابیم چرا تاریخ این منطقه از جهان اینقدر پر حادثه بوده است . بخش عمده کشور ایران بین فرورفتگی‌های دریاری خزر و خیج‌فارس قرار گرفته و در نتیجه قلمرو آن اغلب پلی برای مهاجرت مردم و قبایل مناطق پهناور آسیای مرکزی و فراسوی آن به سمت غرب ، و گاهی در جهت عکس بوده است . عیلامی‌ها اولین مردمان ایران بودند که از تاریکی عصر باستان به روشنایی اوایل دوره تاریخی پا نهادند . آنها در بعضی از مناطق کوهستانی جنوب غربی ایران ساکن شدند و بعضی دیگر در جلگه‌هایی که امروزه با نام خوزستان شناخته می‌شود زندگی خود را آغاز کردند .
آنها صنعتگران ماهری بودند و به موقع خط تصویری را که از آشوریان اقتباس کرده بودند ، ابداع کردند که بعدها خط میخی جایگزین آن شد . پروفسور بویل – نویسنده این کتاب – رئیس دپارتمان مطالعات ایران در دانشگاه منچستر انگلستان است . « بویل » ویراستار جلد پنجم تاریخ کمبریج است که فصل مربوط به ایلخانیان ایران را برای آن نوشته و در حال حاضر مشغول ویراستاری جلد ششم آن است . پروفسور بویل نشان و مدال درجه یک سپاس را از وزارت آموزش و پرورش ایران در سال 1958 به خاطر ترجمه خود از « تاریخ جهانگشای جوینی » مورخ قرن سیزدهم دریافت کرد . جعفر محسنی مترجم این کتاب پیش از این کتاب « مبانی سیاست » را ترجمه کرده بود .