ويل دورانت مي‌گفت: «تمدن رودي است با دو ساحل» و چنين مي‌انديشيد که بيشتر تاريخ‌نگاران تنها به خود رود توجه دارند «که گاه به دست آن‌ها که مي‌کشند و مي‌دزدند و غوغا مي‌کنند پر از خون شده است». دورانت، اما، تلاش فرهنگي خود را در مجموعه عظيم «تاريخ تمدن» وقف نوشتن حوادثي کرد که در دو ساحل رود اتفاق افتاده و مي‌افتد - جايي که به قول او، «مردمان گمنام خانه مي‌سازند، عشق مي‌ورزند، کودک مي‌پرورند، آواز مي‌خوانند، شعر مي‌گويند و مجسمه مي‌سازند.»
اميرحسين آريان‌پور، يکي از مترجمان برجسته اين اثر درباره ويل دورانت مي‌گويد: «دورانت برخلاف اکثر مورخان، تاريخ را سرگذشت شاهکارهاي افرادي استثنايي و منحصر به جنگ‌ها و سياست‌بازي‌ها نمي‌داند و همچنين، به شيوه کوته‌نظرانه برخي از محققان غربي، مشرق‌زمين را با ديده تحقير نمي‌نگرد و تاريخ تمدن را از يونان آغاز و به اروپاي غربي ختم نمي‌کند. از اين‌رو، «تاريخ تمدن» او براي خواننده‌ي ايراني سودرسان است.»
مجموعه سيزده جلدي «تاريخ تمدن» شامل عنوان‌هاي: مشرق زمين: گاهواره تمدن؛ يونان باستان؛ قيصر و مسيح؛ عصر ايمان؛ رنسانس؛ اصلاح ديني؛ آغاز عصر خرد؛ عصر لوئي چهاردهم؛ عصر ولتر؛ روسو و انقلاب؛ و عصر ناپلئون است که توسط گروهي از مترجمان صاحب‌نام و باتجربه همچون احمد آرام، ع. پاشايي، اميرحسين آريان‌پور، فتح‌الله مجتبايي، هوشنگ پيرنظر، حميد عنايت، پرويز داريوش و... ترجمه و از سوي انتشارات علمي و فرهنگي منتشر شده است.
