از متن کتاب: حقیقت را معیاری نیست مگر حقیقت و این یعنی آنکه هیچ نگفته باشیم. اگر حقیقت را معیاری می‌بود آن معیار خود می‌بایست همچون معیاری حقیقی بر ما پدیدار می‌گشت پس اگر پیش از این ناگزیر بودیم از معیار حقیقت سخن برانیم اینک باید از حقیقت معیار حقیقت سخن برانیم و خود پیداست که این رشته را فرجامی نخواهد بود.

بنگر که این سخن حقیقت را از هر قید و بندی رها می‌بیند و شاید این راهی است به هستی، راهی به آزادی، راهی به راه، راهی به تائو ...