سه گفتگویی که در این کتاب گرد آمده، نوشته هایی هستند که به آخرین روزهای سقراط اختصاص پیدا میکنند. محاکمه و محکومیتی که مرگش را رقم زد و یک ماه بعد با نوشیدن جام زهر به انجام رسید. سقراط «دفاعیه» یا «آپولوژی» را در برابر قاضی‌هایش بیان می‌کند. افلاطون با احترام به شکل این سخنرانی و با احترام گذاشتن به محتوای محتمل آن، آن را با نوعی ستایش واقعی نسبت به استادش نوشته است. «اوتیفرون» کمی بعد از آپولوژی نوشته شد، آن هم با هدف به تصویر درآوردن تقوای واقعی و عمیق سقراط و بیهودگی تهمت‌هایی که بر ضد او ابراز شده بود. سر آخر، «کریتون» است که این تصویر فیلسوف را با نشان دادن احترام او به قوانین شهری که خود شاهد به‌وجودآمدن آن بود –یعنی شهر آتن- کامل می‌کند.