علم اقتصاد تا قبل از دورة‌رنسانس (۱۴۵۳م.) به عنوان یک تفکر غالب، شامل آموزه‌های ارسطو، کلیسا و سایر ادیان می‌شد. این آموزه‌ها متأثر از علم اخلاق بود و شاهد تاریخی آن «آدم اسمیت» ـ اقتصادان اسکاتلندی و استاد کرسی اخلاق دانشگاه گلاسکو می‌باشد. اما به مرور زمان و به صورت رسمی در سال ۱۹۳۲م. «لینونل رابینز»، اقتصاددان انگلیسی، برای نخستین بار با تمایز میان ارزش و واقعیت تلاش کرد تا از تأثیر اخلاق بر اقتصاد بکاهد و از این رو «اقتصاد هنجاری» و «اقتصاد اثباتی» را مطرح کرد.