این کتاب در شش بخش سامان یافته است. بخش اول کتاب به موضوع نظریه روابط بین الملل از منظر متون دینی اختصاص دارد. اصول روابط بین الملل در نظام اسلامی اثر آیت الله جوادی آملی، درک روابط بین الملل: رویکرد قرآنی نوشته اصغر افتخاری از جمله مقالات مربوط به این بخش هستند.
بخش دوم به روابط بین الملل دینی می‌پردازد. مبانی فرانظری نظریه اسلامی روابط بین الملل اثر سید جلال دهقانی فیروزآبادی، اسلام و ماهیت روابط بین الملل نوشته محمد ستوده و درباره امتناع و امکان نظریه دینی روابط بین الملل به قلم جواد طاهایی از جمله موضوعات مرتبط با این بخش هستند.
در بخش سوم با عنوان دین و گرایش‌های انتقادی در روابط بین الملل مقالات درآمدی بر نظریه انتقادی روابط بین الملل در اسلام اثر منصور میراحمدی و دین و حقوق بشر نوشته محمد فرازمند منعکس شده‌اند.
بخش چهارم به ظهور دین در سیاست جهانی می‌پردازد و در بخش پنجم دین و جهانی شدن مورد بررسی قرار می‌گیرد. جهانی شدن و چالش‌های دینی و ملی حاصل از آن به قلم یونس نوربخش و صدیقه سلطانیان و دین در روزگار جهانی شدن اثر حسین مسعودنیا از جمله موضوعاتی هستند که در این بخش مورد بررسی قرار گرفته‌اند.
بخش ششم و پایانی کتاب، دین و سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران را مورد بررسی قرار داده است. نقش دین در تعیین اصول سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران نوشته جواد حیران‌نیا، اسلام و سیاست بین الملل به قلم یحیی فوزی و مسائل نظری در مناسبات بین دین و روابط بین الملل اثر محی الدین مصباحی مقالات مرتبط با این بخش هستند.
