کتاب «از بارانی که دیر بارید» سروده‌ی «احمدرضا احمدی» است. این کتاب مجموعه‌ای در حدود چهل شعر از احمدرضا احمدی شاعر و نویسنده‌ی نامی معاصر ادبیات ایران است. درعرصه‌ی شعر نو و ادبیات فارسی و حوزه کودک و نوجوان و همچنین پژوهش‌ها، مصاحبه‌ها و ویراستاری‌های او در زمینه‌ی موسیقی قابل تقدیر است. احمدی جایزه شعر بیژن جلالی در سال ۱۳۸۵ و عنوان نامزد دریافت جایزه هانس کریستین اندرسن در سال ۱۳۸۸ را در کارنامه‌ی خود دارد.
بخشی از شعر «به خانه آمدم» از این مجموعه را در ادامه می‌خوانیم: «غروب‌ها کنار ظرف‌های مسی، اشک از چشمان ما سرازیر می‌شد، نمی‌دانستیم به کجا باید پناه بریم، شب رطوبت داشت نان‌ها از غفلت من سوخته بودند، گلدان‌ها که هر سال از گل‌های نرگس پر بودند امسال خالی بودند، از رطوبت شب وهم و هذیان می‌ریخت. همه‌ی ظرف‌ها را خالی کردم اما وهم و هذیان آرام آرام به ظرف‌های خالی جاری شد. ظرف‌ها پر شدند. وقتی ظرف‌ها لبریز از وهم و هذیان شدند همسرم در چشمم اشک مصنوعی ریخت، به خواب رفتم...»
تا کنون از او آثاری نظیر «نشانی»، «برف هفت گل بنفشه را پوشاند»، «عروس و داماد زیر باران» و... در حوزه کودک و نوجوان، «مجموعه‌ی دفتر‌ای واپسین»، «مژدگانی به یابنده»، «عزیز من»، «از نگاه تو زیر آسمان لاجوردی» و ... در حوزه‌ی شعر به چاپ رسیده است. نشر «ثالث» مجموعه شعر حاضر را برای علاقه‌مندان به شعر و ادب فارسی منتشر کرده است.
