کتاب حاضر که در اصل رساله دکتری مؤلف بوده و در سال 1383 در دانشگاه «تربیت مدرس» دفاع کرده است. مؤلف در پی آن است که نقش جنسیت و به‌طور خاص نقش زن را در پیدایش نظام‌های اخلاقی طی 7 قرن یعنی از سه قرن پیش از اسلام تا چهار قرن بعد از اسلام بررسی کند. این کتاب در پی رسیدن به پاسخ این سؤال است که: جنسیت در شکل‌گیری نظام‌های اخلاقی از سه قرن پیش از اسلام تا قرن 4 هجری که مصادف است با ایران ساسانی تا شکل‌گیری مکاتب فقهی چه نقشی ایفا کرده و تلقی از آن چگونه بوده است؟ برای پاسخ به این سؤال نه‌تنها نظام‌های اخلاقی در دوره موردبحث در ایران موردمطالعه قرارگرفته، بلکه نحوه بروز آن‌ها در ساخت سیاسی و زندگی عمومی نیز موردبررسی قرارگرفته است. در پاسخ سؤال فوق آمده است: جنسیت نقش همه‌جانبه‌ای در این زمینه داشته و تلقی از جنسیت در آموزه‌های اخلاقی در دوران موردبحث با وجود گسست‌ها و تفاوت‌های ناشی از وضعیت آیینی و اجتماعی، سیاسی جدید از نوعی تداوم حکایت دارد.