نویسنده در کتاب، شرحی از "اتوپیا" و مفاهیم جدید آن به دست می‌دهد. وی معتقد است به جای اعاده حیثیت از اتوپیا باید آن را تحقق بخشید. او خاطرنشان می‌کند: "واژه و مفهوم "اتوپیا" به کتاب "اتوپیا" (1516) اثر "توماس مور" پا به جهان گذاشته و غالبا جزیره سطح کاغذ، موجودیتی نیافته است. از این رو انواع اتوپیاها، اشکالی تقریبی و رو نوشت‌هایی ناتمام از سرمشقی کامل به نظر می‌آیند؛ خواه اتوپیای واقعی، خواه آزموده و خواه متحقق و این همه همواره به گونه‌ای ناقص و فانی.... اتوپیا در برابر واقعیت همواره مکدر، کریه و ناتمام، تصویر جهانی را می‌نشاند که عاقبت پرتوی از ایده باشد. از همین رو است که اتوپیا از هیچ چیز به اندازه تجارت چه در وجه اقتصادی و چه جنسی آن، متنفر نیست. تجارت حرکت است و حرکت؛ ناپاک وضعیت کمال مطلق، در واقع نمی‌تواند جز در آرامش و سکون وجود داشته باشد: کمال بدون تقلیل و انهدام خود به کجا خواهد رفت؟... اتوپیاها نه تنها متنوع‌اند که در بسیاری با یک‌دگیر متضاد نیز هستند. برخی و بسیاری از آن‌ها حتی ستایشگر پرهیزکاری‌اند و برخی دوست‌دار لذت جویی برخی یا بیشتر آن‌ها هدایت‌گرایانه‌اند، برخی دیگر آزادمنشانه". نویسنده تاکید می‌کند": امروز، با نگاه به دموکراسی‌های جدید و انهدام بردگی، می‌توان ادعا کرد که پیشرفتی وجود داشته است. اما با نگاه به خیل به خود وانهاده شده‌های کشورهای مدعی دموکراسی، می‌بینیم که مباحثات عمومی، حراست عمومی، ارتباطات، کاملا غیر واقعی مانده‌اند. از هنگامی که گفت و گو‌های عمومی جای خود را به نمایندگی نمایندگان داده است و کلام عمومی به دست عده‌ای ظاهرا متخصص و مجرب احتکار می‌شود، می‌توان ملاحظه کرد که به طور مشخص ـ چنانچه کانت می‌گفت ـ هیچ عمل کاملا خوب و نیکویی از هنگام پیدایش انسان، انجام نگرفته است. از هنگام پیدایش رژیم‌های دموکراتیک، هیچ دموکراسی واقعی‌ای وجود نداشته است. با وجود این، دموکراسی تنها ایده‌آل قابل قبول است و هنوز در دستور کار اتوپیا قرار دارد. از همین رو، می‌شود گفت که تاریخ هنوز آغاز نگشته است".