اسطوره واقعیتی با صورتی غیر‌منطقی است. داستانی را بازگو می‌کند و در بافت خود از تصاویر و افکار بهره می‌گیرد؛ دربرگیرندۀ حقایقی است که به سبب صورتی مبدل خوشایندتر می‌نمایند. بنابراین یافتن جنبۀ علمی در فضای غیرواقعی آن‌ها بی‌ثمر است. اسطوره‌ها آشکارا مبتنی بر واقعیت‌اند، اما هنگامی که به آن‌ها نزدیک می‌شویم، به صورت افسانه‌های پریان درمی‌آیند. با وجود این، سرسختانه در محیطی نامطبوع به بقای خود ادامه می‌دهند. بی‌تردید در این امر جنبه‌ای علمی در کار است؛ با مقایسۀ اسطوره‌های مشابه اقوام مختلف می‌توان قواعدی را دربارۀ وقوع آن‌ها یافت و افسانه‌ها را با ساختار قبایل خاستگاه آن‌ها ارتباط داد و پژواک دور سنت‌های بازمانده را بی‌کم و کاست شنید. در این کتاب به میزان قابل توجهی به احساسات جنسی اشاره می‌شود، زیرا موضوع اصلی اسطوره‌ها را تشکیل می‌دهد. جهانی که اسطوره‌ها از آن نشات می‌گیرند برای این وجه از زندگی هیچ جنبۀ کاذب به غیرطبیعی و ناپاک قائل نیست. اسطوره‌سازان به همین سیاق، مطالب مربوط به مرگ را نیز آشکارا بیان می‌کنند. مرگ، امری اجتناب‌ناپذیر و طبیعی است که می‌تواند با شکوه باشد، اما مرگ به طور معمول می‌تواند سرآغازی برای سرگذشت روح تلقی شود. کتاب حاضر در هر فصل به موضوعی دربارۀ حیات و مرگ از یکی از پنج قاره اختصاص دارد و نگارنده طی آن می‌کوشد تا اشتراکات این اسطوره‌ها را آشکار سازد.
