در سال‌های اخیر برای رفع مشکلات و نارسایی‌های نظام شهرسازی کشور، نظرهای متفاوتی از جانب دست‌اندرکاران جامعۀ حرفه‌ای، دانشگاهی، و مسئولان اجرایی ابراز شده است، که محور اصلی همۀ آن‌ها تاکید بر نارسایی شیوه‌های گذشته و موجود شهرسازی، ضرورت اصلاح آن‌ها، تغییر هدف‌ها، مضمون، محتوا و روش‌های تهیۀ برنامه‌ها و طرح‌های شهرسازی بر مبنای نیازهای واقعی شهرهای کشور و تجربیات نوین جهان بوده است.