در اواخر قرن شانزده معماري اروپا شاهد تولد نوع تازه و غريبي از ساختمان‌ها بود که به تمسخر Fooly (حماقت) نام گرفتند. اين گونه بناها مظهر بلاهت فرد ثروتمندي بودند که پول بي‌زبان را خرج ساختن عمارتي مي‌کرد که به هيچ دردي نمي‌خورد و با ظاهر غلط‌ اندازش فقط هوسي را ارضا مي‌کرد. طرح‌هاي ساختماني بي‌ثمري نيز که دولت‌ها فقط براي اينکه دستمزدي بدهند و شکم‌هاي گرسنه را سير کنند اجرا مي‌کردند به اين نام خوانده مي‌شد. جوزف کنراد، نويسنده لهستاني تباري که امروز از ارکان ادبيات انگليسي شمرده مي‌شود، اين کتاب را که نخستين رمان وي محسوب مي‌شود، بر اين پايه نامگذاري کرد و آن را بر اساس شخصيت تاجري نوشت که در بورنئو، جزيره‌اي در شمال جاوا ديده بود.