دبيره يا خط؟ رسم الخط يا شيوه خط؟ شيوه خط يا شيوۀ خط يا اصلن شيوه خت؟ و اصلن کدام خط؟ خط فارسي يا خط عربي؟ يک الفباي جديد يا الفباي لاتين؟ سجاوندي يا نقطه گذاري؟ نشانه‌گذاري يا علامت‌گذاري، سر همه چي دعواست. سليقه‌ها مختلف است. اختلاف نظرها بيداد مي‌کند. هر صاحبنظري و هر استادي شيوه خودش و رسم الخط خودش را دارد و نويسنده‌هايي سراغ داريم که رعايت يک شيوه خاص را چه در خط و چه در نقطه‌گذاري دون شان خود مي‌دانند و مقام و منزلت نويسندگي را خيلي بالاتر از اين حرف‌ها مي‌دانند که يه چنين جزئيات ريز و بي‌اهميتي بپردازند. به تعداد صاحبنظران و استادان، سليقه و نظر وجود دارد و گوش کسي هم بدهکار بخشنامه و شيوه‌نامه‌هايي که تلاش مي‌کنند يک سر و ساماني به اين بگومگو‌ها بدهند نيست. آيا اين کتاب هم قرار است نظري به نظرها و سليقه‌اي به سليقه‌هاي موجود اضافه کند و به اين جنگ و دعوايي که سال‌هاي سال است که مغلولبه است دامن بزند؟
