آن چه که به سروده­ های محسن احمدی تشخص می­بخشد، قالب غزل است نه شعرهای سپید. غزل­های احمدی علاوه بر این که از اندیشه­ای عمیق و دینی نشأت می­گیرد از مولفه­ های زیبایی شناختی نیز برخوردار است.

یکی از ویژگی­های شعر شاعران نسل انقلاب توجه به من اجتماعی است. نفوذ و گسترش فرهنگ دینی در جامعه، در ذهن شاعران و زاویه دیدشان تحولی ایجاد کرد تا مخاطب شعرشان از فرازمینی بودن و دور از دسترس بودن به شخصیت­های حقیقی اعم از ائمه معصومین(ع)، قهرمانان انقلاب و شهیدان جنگ تسری پیدا کند. به تعبیری دیگر من شخصی و محدود شاعر تبدیل به من عمومی و اجتماعی شد. از دیگر ویژگی­های شاعران نسل امروز رسیدن به کشف و شهود است. شاعران نسل گذشته در سال­های نه چندان دور با عینک قدما و به تقلید از اشعار کلاسیک پیشینیان از تعبیرات و تشبیهات سود می­بردند که در طول تاریخ ادبیات دیگر مستعمل شده بود. اما شاعران نسل انقلاب عموماً از مشاهدات و تجربیات خود می­نویسند و به عناصر و اشیاء بومی و اقلیمی نگاه ویژه­ای دارند. چنان که اشعار شاعران شمالی از اشعار شاعران جنوبی کاملاً متمایز است.

محسن احمدی از جمله شاعرانی است که با کاروان شاعران انقلاب اسلامی به راه افتاد. و  مسیری طولانی و پرسنگلاخ و تجربه نشده را پیمود و به چشم اندازهای نوینی رسید و از دریچه­ ای به جهان و رویدادهای آن می­نگرد که عمده­ ترین مشخصۀ شعری­اش اندیشه­ای زلال و ذهیتی سیال است. احمدی با ظرافت­های زبانی و ظرفیت­های معنایی زبان فارسی به خوبی آشناست و در معماری ابیات غزل توانایی­های غریزی دارد و در تلفیق احساس و اندیشه موفق است و در شکار تصاویر سورئالیستی و کشف روابط اشیاء از ذهنیتی خلاقانه سود می­برد.