«آمیز قلمدون» نام نمایش‌نامه‌ای به نویسندگی «اکبر رادی» است. در این نمایش‌نامه شخصیت‌هایی به نام‌های «شکوهی»، «شوکت»، «حشمت»، «ماندانا»، «رکسانا» و «پیشکار» وجود دارند. در توضیحات پشت جلد این کتاب آمده: «دلم می‌خواست جراتشو داشتم و امشب... مثل این غنچه نازت می‌کردم... دلم می‌خواست سرمو می‌ذاشتم روی شونه‌ت و آهسته به خواب می‌رفتم. شونه‌های تو مهربان، قوی و خیلی خوبه شوکت. اگه یه شب فقط یه شب سرمو می‌ذاشتم روی شونه‌ت، نه! حتی اگه یه لحظه  دستتو می‌ذاشتی روی شونه‌های من... اوه اگه می‌دونستی چه کمالی، چه قدرتی بهم می‌داد!... اون شب نمناک یادته؟ با دو تا چشم میشی مثل دو ستاره‌ی مه‌آلود، نه! پیچ اون کوچه یادته؟ سلانه سلانه! یه خرمن یاس سفید ریخته بود روی اون دیوار قدیمی. چه قامتی! بلند و سفید و بارانی! و تو بوی باران و یاس می‌دادی، بوی سنگک تازه‌ای که مست می‌کرد. یادته؟». رادی یکی از نمایش‌نامه نویسان معروف و برجسته‌ی ایران است که آثار منحصربه‌فردی که در زمینه‌ی نمایش‌نامه از خود به جای گذاشته، توانسته او را به چهره‌ای ماندگار در ادبیات نمایشی ایران تبدیل کند. نمایش‌نامه‌ی آمیز قلمدون اثر آمیز قلمدون توسط نشر «قطره» منتشر شده و در دسترس علاقه‌مندان قرار گرفته است.