کتاب درباره نقد ادبی اثر عبدالحسین فرزاد است. کتابی که پیش رو دارید کتابی است با متنی روان و ساده و قابل‌فهم که تمام آداب ویرایشی و نگارشی در آن رعایت شده است. در این اثر ادبی تمام اصطلاحات ادبی به‌درستی بکار گرفته‌شده است. مولف این کتاب علاوه بر به‌نقد کشیدن هنر و ادبیات، به تاریخ نقدنویسی در ایران و ملاک‌های و شیوه‌های نقد نیز اشاره می‌کند. اصلی‌ترین مباحث نقد در این اثر درباره‌ی انواع قصه و رمان و شعر است که برای هریک نمونه‌هایی را به‌نقد کشیده است. در قسمتی از متن این کتاب می‌خوانید: « انسان به‌عنوان موجودی خودآگاه، همواره میان خودش و پدیده‌ای عام و نامشخص احساس تناقض می‌کند و می‌کوشد که این تناقض را به نفع خود، از میان بر دارد. این پدیده عام و نامشخص، طبیعت است. هربرت رید می‌گوید: هنر برگردان انسانی یا فردی آن انتزاع غیرانسانی است که طبیعت نامیده می‌شود. پیوند هنر با طبیعت در همه اعصار تاریخ بشری ثابت و برقرار است. عادی‌ترین شی، مثلا درخت را در نظر بگیرید و سپس بازنمایی آن را در نقاشی‌های چینی متعلق به دوره‌ی سلسله‌ی سونگ، در موزاییک‌های بیزانسی، در نقاشی‌های شیشه‌ای گوتیگ، در تابلوهایی از گینز بارو یا کورو و در تابلویی از پل سزان مقایسه کنید...» این کتاب توسط انتشارات قطره منتشرشده است.
