نمایشنامه‌ی «تارتوف» نوشته‌ی «مولیر» و ترجمه‌ی «مهشید نونهالی» است. فرد شیادی در لباس یک روحانی به خانواده‌ای ثروتمند و اصیل نزدیک می‌شود. او با چرب زبانی و وجه‌ی مظلوم و روحانی خود اعتماد تعدادی از اعضای این خانواده را به‌خود جلب می‌کند. تعداد از افراد هم او را باور ندارند و سعی دارند دیگران را هوشیار کنند و پرده از شخصیت سیاه و دغل‌باز او بردارند. آیا موفق می‌شوند؟ «ژان باتیست بولکن» که بعد‌ها نام «مولیر» را بر خود نهاد نمایشنامه‌نویس مشهور فرانسوی قرن هفدم فرانسه است که در این اثر خود با زبانی کمدی به یکی از معضلات آن روزگاران فرانسه اشاره می‌کند. روحانیانی که پشت لباس مذهب نیت‌های کثیف خود را پیش می‌برند. در بخشی از عریضه‌ای که مولیر بر این اثر خود، خطاب به پادشاه وقت نوشته‌ است، می‌خوانیم: «شاها، از آنجا که وظیفه‌ی کمدی اصلاح کردن انسان‌هاست در حین سرگرم کردنشان، به‌نظرم آمد که با توجه به شغلم، بهترین کاری که می‌توانستم بکنم این بود که با توصیف هایی مسخره به عادات زشت سده‌آی که در آن زندگی می‌کنم حمله کنم؛ و از آنجا که ریاکاری بی‌شک یکی از رایج‌ترین و نامطبوع‌ترین و خطرناک‌ترین این عادات است، به این فکر افتادم، شاها، که خدمت کمی به مردمان شریف نخواهد بود اگر کمدی‌ای بیافرینم که ریاکاران را بی‌اعتبار کند و همه‌ی اداهای حساب‌شده‌ی این آدم‌های زیاده خوب را، همه‌ی شیادی‌های پنهان این زاهدان ریایی را به‌درستی نمایان سازد، کسانی که می‌خواهند مردم را با تعصبی تقلیدی و شفقتی گمراه‌کننده فریب دهند.» از دیگر آثار مولیر می‌توان به «بیمار خیالی»، «خسیس»، «دون ژوان»، «آمفیتروئون» و... اشاره کرد. انتشارات «قطره» این نمایشنامه را در اختیار علاقه‌مندان قرار داده است.