برخی از جملات کتاب
- در مواجهه با احکام جدی مذهب، طنزنویس شادمانه به بزرگ‌نمایی مغایرت حرف و عمل می‌پردازد. تزویر و ریا همیشه موضوع‌های دم دست اوست، خاصه وقتی ریاکاران به واسطه‌ی حرفه‌ی خود متعهد به معیارهای رفتاری کاملا متفاوتی باشند. به همین دلیل است که روحانیون و مقدس‌مآب‌ها، از موضوعات محوری طنز به شمار می‌روند. (ص ۱۹)
- ظریف‌ترین و قشنگ‌ترین کار طنز عبارت است از استهزای با ظرافت. (ص ۶۵)
- طعنه (sarcasm)، کنایه‌ی بدون رمز و پالایش است و اصولا اتفاقی و لفظی. خام‌تر از کنایه است و سلاحی کندتر. خالی از سخاوت است و از همین رو آن را نازل‌ترین فرم مطایبه خوانده‌اند. (ص ۹۰)
- «چه آسان است که کسی را پست و نابکار بنامیم، آن هم با مزاح! اما چه سخت است که بدون استفاده از این صفات ننگ‌آور کسی را ابله، کله‌پوک یا دغل نشان دهیم!» (درایدن، جستاری درباره‌ی طنز) (ص ۹۴)
- به گفته‌ی هوراس طنزنویس بزرگ، عملکرد کل ادبیات و از جمله طنز در این دو کلمه خلاصه می‌شود: آموزش و سرگرمی. (ص ۹۸)
