در جلد ششم از مجموعة «نشانه‌شناسی و زبان‌شناسی»، ضمن معرفی «مارسل پروست (1871ـ1922)»، به بررسی اندیشه‌های فلسفی و یکی از آثار او، با عنوان «پروست و نشانه‌ها»، پرداخته شده است. پروست با طرح مسائل جدیدی در فلسفه؛ به بسط و گسترش نوعی متافیزیک اصیل و فلسفة هنر جدید همت گمارده است. وی در کتاب خود، با جست‌وجوی زمان از دست رفته، نشانه‌های مربوط به: اشرافیت، عشق، احساس و هنر را در قالب زمان و در بستر جریان سیال ذهن ارائه می‌کند. دنیایی که او در این اثر به تصویر می‌کشد، دنیایی است که از هیچ اصل و منطقی و از هیچ قانون از پیش تعیین شده‌ای پیروی نمی‌کند، دنیایی است که در آن ذهن و زمان به کمک هنر به یک دیگر پیوند می‌خورند و یک نوع احساس جاودانگی ایجاد می‌کنند.