"شیطان در بهشت" روایتی است از رفاقت بی سرانجام "هنری میلر" با "کنراد موریکان"- مردی از نسل روشنفکران و هنرمندان بزرگ اوایل قرن گذشته، کسی که برخلاف معاشرینش هیچ نشد و به هیچ جا نرسید، انگل و آواره و بی کاره ای که توجه دیگران را حق خود می دانست- و کتاب شرحی است که میلر از این رابطه می دهد.
"هدف من از نویسندگی ، مستفر کردن واقعیتی بزرگتر است . من نه رئالیسم و نه ناتورالیست . من از زندگی می نویسم . از زندگی نوشتن فقط با به کار گرفتن عوالم خواب و سمبول های دیگر میسر است . من نویسنده ای هستم عمیقاً متافیزکی ، و استفاده ای که از حادثه ها و نمایش و تشبیه می کنم ، بهانه ای است برای مطرح کرده مسائل عمیق تر . من با پورنوگرافی مخالفم و با وقیح نویسی و هتاکی موافقم . بیشتر از هر چیز طرفدار تخیل و خیال بافی و آزادی هایی که خیالش را هم نکرده ایم ، هستم . من تخریب را به نحو سازنده ای – کما بیش به شیوهء آلمانی ها – به کار می برم ، اما همیشه به یک هماهنگی واقعی و صلح و سکوت درونی توجه دارم”
هنری میلر
