نویسنده در کتاب حاضر، به این می‌پردازد که چگونه نولیبرالیسم افسارگسیخته به بحرانی جهانی منجر شد. در سال‌های ۱۹۷۰، طبقه سرمایه‌دار برای دست‌یابی به سود بیشتر از سرمایه‌گذاری در تولید داخلی به‌سوی بازارهای مالی روی آورد، که این منجر به افزایش گرایش به خصوصی‌سازی، تضعیف قدرت چانه‌زنی طبقه کارگر و پراکنده شدن تولید در سرتاسر جهان شد. با سقوط دست مزدها و کاهش تقاضا برای کالاها طبقه حاکم به توسعه شدید ابزار اعتباری دست زد که خود رشد سرسام‌آور بازارهای ملی و بازارهای مسکن را در پی داشت.