اين کتاب شفقت نامه يک متفکر مصلح و خيرخواه براي سرمايه داري است، مثل نسخه يک پزشک. تفاوت مارکس و پيکتي در اين بود که مارکس بيماري را تشخيص داد و درمان آن را در تسريع مرگ بيمار دانست و اگر هم خود براي قتل بيمار اقدامي نکرد سرانجام کار بيمار را مرگ او دانست و از اين مرگ استقبال کرد و راهي براي علاج آن نشان نداد. گفت اين بيماري آن اندازه ذاتي و در حال پيشروي است که اين بيمار، بهبود نايافتني است، پس بهتر است او را بکشيم يا صبر کنيم تا از شدت بيماري بميرد. اما پيکتي مثل يک پزشک متعهد مي‌گويد اين سيستم بيمار است و بيماري‌اش جدي است ولي البته قابل درمان است که بر همان پنج درصد احتمال بهبودي بيمارش متمرکز شود، ديگر درماني را پيشنهاد نخواهد کرد. پزشک بايد با شناخت دقيق بيماري و پيشرفتگي آن، تمام تلاش خود را بر همان 5 درصد احتمال بهبود متمرکز کند. در غير اين صورت هيچ پزشکي در پي درمان بيماران صعب‌العلاج نخواهد رفت. پيکتي پزشکي است که بر احتمال بهبود متمرکز شده است و مارکس پزشکي بود که بر احتمال مرگ متمرکز شده بود و دقيقا تفاوت مصلحان با انقلابيون در همين است که مصلحان بر احتمال بهبود متمرکز مي‌شوند و انقلابيون بر احتمال مرگ.