"سناریو به عنوان روشی آینده‌پژوهانه، برآمده از دنیای سینما و تئاتر است. سناریوها، دقیقا مانند آن‌چه در سینما انجام می‌شود، به این دلیل مورد استفاده قرار می‌گیرند تا داستانی را به صورت كاملا قابل درك، تصویر نمایند. سناریو گاهی از دریچه و منظری خاص به آینده است، كه در آن داستان دارای سازگاری منطقی است و اتفاقاتی خارج از عقلانیت در آن رخ می‌دهد. سناریوها را معمولا گروهی از افراد می‌نویسند و چندان عجب نیست كه در نگارش آن‌ها، واقعیت‌ها به گونه‌ای بازتاب یابند كه نگارندگانشان درك می‌كنند. سناریوها از سال‌های پس از جنگ جهانی دوم و در ده? 1950 مورد استفاده قرار گرفتند. نگارندگان در كتاب حاضر نخست مبانی آینده‌اندیشی و سناریو‌نگاری و سپس اهداف سناریونگاری را بررسی می‌كنند. آنان در ادامه رویكردهای مختلف سناریونگاری از جمله رویكرد كلی، كیفی، تاریخی، تصویری و... را تحلیل كرده و به فرایندهای مختلف سناریونگاری می‌پردازند. در پایان نیز نمونه‌های موردی از سناریونگاری را عرضه می‌كنند."