اگر اراده‌ی خداوند بر این بود که بندگانش فقط بتوانند کارهای خوب انجام دهند، انسان را به‌گونه‌ای می‌آفرید که صرفاً توانایی انجام کارهای خوب را داشته باشد و از انجام کار بد ناتوان باشد. اما اراده‌ی پروردگار بر این بوده است که انسان با اراده‌ی خویش کار خیر کند و از گناه بپرهیزد. نویسنده در این کتاب قصد ندارد دولت را فاقد مسئولیت در قبال مفاسد نشان دهد، بلکه می‌خواهد استنتاج کند احکام اسلامی به‌اقتضای ایمانی‌بودن جامعه و نه اسلامی‌بودن حکومت ارائه شده است.