برای نوشتن یک شعر عاشقانه خوب

به دو نفر نیاز داریم

اول یک زن مهربان

دوم یک زن نامهربان

—————–

تصمیم گرفتم

یک شعر خیلی بلند نویسم

نوشتم:

مادر

—————–

سربازانی که دیر رسیده اند و شهرشان در آتش سوخته

شعرهایی که دیر گفته می شوند و تو نیستی

درناهایی که از راه دور می آیند و

با حیرت، تالابی خشکیده را می بینند

با من بگو

نهنگی که خسته به ساحل می رسد اما

کسی به انتظارش نیست

چه می تواند بکند؟