برای نوشتن یک شعر عاشقانه خوب به دو نفر نیاز داریم اول یک زن مهربان دوم یک زن نامهربان —————– تصمیم گرفتم یک شعر خیلی بلند نویسم نوشتم: مادر —————– سربازانی که دیر رسیده اند و شهرشان در آتش سوخته شعرهایی که دیر گفته می شوند و تو نیستی درناهایی که از راه دور می آیند و با حیرت، تالابی خشکیده را می بینند با من بگو نهنگی که خسته به ساحل می رسد اما کسی به انتظارش نیست