چرا با چنین تزلزلی درباره‌ی بشریت آینده از خود به پرسش می‌نشینیم؟ احساس این شکاف عمیق بین آن‌چه پیش از ما بوده و آن‌چه پس از ما خواهد بود، از کجاست؟ آیا آن‌چه فراخواهد رسید به راستی دنباله‌ی همان است که پیش از این وجود داشته؟