به این اثر به‌عنوان اصول ریاضی فلسفه‌ی طبیعی می‌نگرم. چرا که به‌نظر می‌رسد وظیفه‌ی اصلی فلسفه این است که نیروهای طبیعی موجد حرکات در پدیده‌ها را بیابد و آن‌گاه از نیروهای به‌دست آمده پدیده‌های دیگر را تبیین کند و با این دیدگاه است که گزاره‌های کتاب‌های اول و دوم را ارائه نموده‌ام. در کتاب سوم، من این نیروها را در تشریح منظومه‌ی جهانی به‌کار گرفته‌ام و با استفاده از گزاره‌هایی که در کتاب‌های قبلی به طریق ریاضی طرح و اثبات شده‌اند و از روی پدیده‌های سماوی، نیروی جاذبه‌ی اجسام به سوی خورشید و سیارات دیگر را به‌دست آورده‌آم و آن‌گاه با استفاده از این نیروها و گزاره‌های دیگر که آن‌ها نیز جنبه‌ی ریاضی دارند، حرکات سیارات، ستاره‌های دنباله‌دار، ماه و دریا را نتیجه گرفته‌ام.