لاخمان در این کتاب می‌ کوشد ما را با مفهومی ساختاری از سرمایه آشنا کند که معتقد است نسبت به مفهوم موجودی سرمایه کارایی بیشتری در تبیین واقعیات اقتصادی دارد. رویکرد او به نظریۀ سرمایه در تداوم و تکمیل آراء و ایده‌ های نظریه ‌پردازان پیشکسوت اتریشی (اویگن بوم ‌باورک و فردریش هایک) است در حالی که از ارزیابی انتقادی آنان ابایی ندارد. او همچنین سعی می‌کند «انتظارات» را در یک چارچوب مفهومی بگنجاند و از دریچۀ چشم یک اقتصاددان ذهنیت‌ گرا به آن بنگرد. هایک، لاخمان را تنها کسی می ‌دانست که تلاش های او را در زمینۀ نظریۀ سرمایه پی گرفته و بسط داده است. نگاه دقیق و تیزبین لاخمان باعث می ‌شود بدعت ‌های او پس از گذشت حدود هفتاد سال از نگارش این کتاب همچنان بدیع به نظر برسند.