ایران عصر صفویه هم ‏تراز جوامع قدرتمند زمان خود بود؛ اما این وضع دوام نیاورد و شرایط اقتصادی ایران رو به زوال گذاشت و با شروع تکوین سرمایه ‏داری در اروپا، عدم توازن میان ایران و غرب تشدید شد و ایران از حرکت به سمت رشد و توسعه اقتصادی بازماند. حال چرا با وجود ارتباطات مداوم با دنیای غرب در حرکتی که به‌ صورت هم ‌زمان آغاز شد ایران از اروپا جا ماند؟ و به عبارت دیگر چرا زمینه ‏های انقلاب صنعتی که در غرب ایجاد شد، در ایران میسر نشد؟ این کتاب، کوششی است برای پاسخ دادن به این پرسش ‌ها از منظر نهادگرایی.