مسائل مبتلا‌به جوامع معمولا در سه قالب مطالعه و بررسی می ‌شوند: دانشگاه‌ها، مراکز پژوهشی و اندیشکده‌ ها. دانشگاه‌ ها مسئولیت کشف و جستجوی حقیقت را دارند و کاری به آن ندارد که این حقیقت کاربرد عملی دارد یا نه. مراکز پژوهشی، موضوعات مورد نیاز دستگاه‌ های اجرایی را بررسی می‌ کنند و حلقه وصل دانشگاه و عرصه اجرا هستند. اندیشکده‌ ها علاوه بر فعالیت‌ های پژوهشی و مشورتی، کارکردهای دیگری مانند رایزنی، لابی ‌گری، ترویج، ائتلاف ‌سازی و متقاعدساختن نهادهای اجرایی به اجرای یافته‌ های پژوهشی هم دارند. استقلال اندیشکده‌ ها برای آنها گرفتاری بزرگی ایجاد کرده که همانا تامین مالی آنهاست. این کتاب، روش‌ های گوناگون تامین مالی اندیشکده‌ ها را نشان می‌ دهد.