شرکت‏ها به دلایل متفاوتی ممکن است عرضه اولیه عمومی را اجرا کنند. برای نمونه، شرکت‏های نوظهور، برای گسترش خود ممکن است به عرضه اولیه عمومی نیاز داشته باشند. اگر منابع داخلی مانند درآمدهای دریافتی یا خانواده و دوستان یا منابع خارجی مانند وام‏های بانکی یا سرمایه­گذاری اختصاصی در دسترس نباشند یا سرمایه کافی را فراهم نیاورند، آنگاه متداول‏ترین گزینه برای شرکت‏هایی که به دنبال پول و سرمایه بیشتر هستند، اجرای عرضه اولیه عمومی است.

عرضه اولیه عمومی فراتر از یک راهکار است. طی عرضه اولیه عمومی، شرکت می‏تواند سرمایه خود را با توجه به میزان سرمایه لازم در حال و آینده افزایش دهد. قسمتی از این سرمایه می‏تواند برای بازپرداخت وام‏هایی که موعد آن‏ها نزدیک است استفاده شود. به علاوه بعد از اتمام و تکمیل عرضه اولیه عمومی شرکت‏ها می‏توانند در آینده سرمایه خود را با عرضه فصلی اوراق قرضه افزایش دهند. ثالثاً، شرکت‏هایی که عرضه اولیه عمومی را اجرا کرده‏اند می‏توانند انتظار داشته باشند در بازار بهتر بتوانند استقراض کنند، زیرا شفافیت در فعالیت­های شرکت وجود دارد و حساب­های شرکت تحت نظارت سازمان بورس است. دلیل دیگری که باعث می‏شود شرکت‏ها گزینه سهامی عام را انتخاب کنند امکان جبران خدمات نیروی کار است. تعداد زیادی از شرکت‏ها بر این باورند که با اعطای بخشی از سهام شرکت به کارمندان خود، به نوعی آن‏ها را به سختکوشی تشویق می‏کنند. همچنین ممکن است سهامداران، شرکت را در حفظ سطح کیفیت کارمندان خود یاری کنند. برای نمونه شرکت مانی سوپرمارکت در ژوئیه ۲۰۰۷ عرضه اولیه عمومی را اجرا و طی آن به کارمندان خود سهام‏ رایگان اعطا کرد. در مصاحبه­ای، مدیرعامل این شرکت بیان کرد: «در واقع یکی از دلایل اصلی ارتقا امکان عرضة سهام جدید منتشرشده به کارکنان است. این کار باعث می‏شود نه تنها کارکنان از موفقیت کسب‌وکار لذت ببرند بلکه آن‏ها را به ادامه کار تشوق خواهد کرد.»