شرکتها به دلایل متفاوتی ممکن است عرضه اولیه عمومی را اجرا کنند. برای نمونه، شرکتهای نوظهور، برای گسترش خود ممکن است به عرضه اولیه عمومی نیاز داشته باشند. اگر منابع داخلی مانند درآمدهای دریافتی یا خانواده و دوستان یا منابع خارجی مانند وامهای بانکی یا سرمایهگذاری اختصاصی در دسترس نباشند یا سرمایه کافی را فراهم نیاورند، آنگاه متداولترین گزینه برای شرکتهایی که به دنبال پول و سرمایه بیشتر هستند، اجرای عرضه اولیه عمومی است.
عرضه اولیه عمومی فراتر از یک راهکار است. طی عرضه اولیه عمومی، شرکت میتواند سرمایه خود را با توجه به میزان سرمایه لازم در حال و آینده افزایش دهد. قسمتی از این سرمایه میتواند برای بازپرداخت وامهایی که موعد آنها نزدیک است استفاده شود. به علاوه بعد از اتمام و تکمیل عرضه اولیه عمومی شرکتها میتوانند در آینده سرمایه خود را با عرضه فصلی اوراق قرضه افزایش دهند. ثالثاً، شرکتهایی که عرضه اولیه عمومی را اجرا کردهاند میتوانند انتظار داشته باشند در بازار بهتر بتوانند استقراض کنند، زیرا شفافیت در فعالیتهای شرکت وجود دارد و حسابهای شرکت تحت نظارت سازمان بورس است. دلیل دیگری که باعث میشود شرکتها گزینه سهامی عام را انتخاب کنند امکان جبران خدمات نیروی کار است. تعداد زیادی از شرکتها بر این باورند که با اعطای بخشی از سهام شرکت به کارمندان خود، به نوعی آنها را به سختکوشی تشویق میکنند. همچنین ممکن است سهامداران، شرکت را در حفظ سطح کیفیت کارمندان خود یاری کنند. برای نمونه شرکت مانی سوپرمارکت در ژوئیه ۲۰۰۷ عرضه اولیه عمومی را اجرا و طی آن به کارمندان خود سهام رایگان اعطا کرد. در مصاحبهای، مدیرعامل این شرکت بیان کرد: «در واقع یکی از دلایل اصلی ارتقا امکان عرضة سهام جدید منتشرشده به کارکنان است. این کار باعث میشود نه تنها کارکنان از موفقیت کسب‌وکار لذت ببرند بلکه آنها را به ادامه کار تشوق خواهد کرد.»
عرضه عمومی، صرفا یک تکنیک گسترش فعالیت و سرمایه بنگاه است. اما این تکنیک علاوه بر کارکرد فنی اش نشانه بالندگی بنگاه هم هست. اصل نخست در عرضه سهام، اعتماد عمومی است و وقتی بنگاهی تصمیم می گیرد سهامش را به فروش عمومی بگذارد یعنی از محدوده فردی و خانوادگی خارج شده و هویت اجتماعی یافته است. از این جهت، دانستن مفهوم عرضه عمومی یادگیری چیزی فراتر از تکنیک های ساده است.
افزودن دیدگاه جدید