شوش را نخستين بار چشمان تيزبين «بنجامين بن جناح» خاخام كليمي شناخت، اما «كنت لوفتوس» اين انگليسي زيرك در سال ۱۸۵۰ مسیحی نخستين كلنگ را بر تپه‌هاي آن زد. او پس از چندگاهي با مخالفت روحانيون و مردم بومي روبه‌رو شد و به ناگزير آنجا را ترك كرد. اما انگليسي‌ها بنا به خصيصه‌ ذاتي و نژادي، بيدي نيستند كه از اين بادها بلرزند. پس از او دو انگليسي ديگر آمدند و راه گشودند و چون هموار شد آن را به فرانسويان سپردند و خود در پي نفت رفتند كه ثروتي بود بيكران و بي‌صاحب. جز فرانسوي‌ها، كاوشگران آمريكايي‌ نيز در شوش به كاوش پرداخته‌اند. گروه فرانسويان را باستان‌شناسان دیگر كشورها همراه و هميار بودند و سرانجام پس از نزديك يك سده و نيم، كاوش شوش به ايراني‌ها سپرده شد. این کتاب یکی از معدود پژوهش‌های باستان‌شناسی ایرانی است درباره این شهر پر رمز و راز که پاره‌ای از هویت ایرانیان را در سینه دارد.