در دفاع از کثرت گرایی و برابری کتابی است که مایکل والزر در سال ۱۹۸۳ نگاشته است. او با نگارش این کتاب سعی دارد مبانی عملی تازه ای برای عدالت ارایه نماید. شاید بتوان گفت این کتاب مهم‌ترین اثر وی است. در این کتاب او اندیشۀ «برابری پیچیده» را مطرح می‌نماید و علیه دیدگاه رالز مبنی بر اینکه می‌توان کالا‌ها را با معانی و فحوای مختلف با یکدیگر جمع کرد و در یک طبقه بزرگ‌تر به نام کالاهای اولیه جای داد، استدلالاتی ارایه می‌نماید. والزر پس از ارایۀ مباحثی مفصل در باب برابری پیچیده و بررسی حوزه های مختلف توزیع مواهب اجتماعی، به این بحث می‌رسد که عدالت، موضوعی نسبی است. وی معتقد است که باید مواهب اجتماعی هر جامعه ای را بشناسیم تا بتوانیم در مورد عدالت در آن جامعه سخن بگوییم و هر چه گسترۀ عدالت وسیع‌تر باشد، با یقین بیشتری می‌توان ادعا کرد که «برابری پیچیده» قالب مناسب عدالت است.
والزر در این کتاب علاوه بر طرح و بسط نظریۀ «برابری پیچیده»، به ارتباط میان نسبی‌گرایی و عدالت نیز نگاهی ویژه دارد. گرچه باید خاطرنشان کرد که والزر خود را نسبی‌گرا نمی‌داند. در مجموع این کتاب را می‌توان تلاشی دانست در جهت آشتی دادن برخی عدم توافقات لیبرالها و جماعتگرایان (communitarians) در فلسفه سیاسی.
