در باره کتاب:
آگاهیهای ما دربارهٔ ایران، ایرانی، ایرانیت و نیز دربارهٔ فارسی دری در سدههای نخست اسلام هنوز مهآلود و ازهمگسیخته است.
از روند عمومی تاریخ و مسکنگزیدن عربها در ایران آگاهیم، اما درست نمیدانیم جامعهٔ عربنژادِ تازیزبان چگونه با تودهٔ ایرانیان فارسزبان رابطه برقرار میکرد، چگونه دستههای بیشمار عرب در جامعهٔ ایران تحلیل رفتند، چرا زبان عربی، با همهٔ توانمندیهای دینی و ادبی و علمی و سیاسی، نتوانست جای زبان فارسی را بگیرد، فارسی کجا بود و پیش از آنکه سربرکشد چرا دیرزمانی در تاریکی پایید. کی و کجا به نگارش درآمد و چگونه زبان رسمی ایران شد، این زبان نوپا که پشتوانهای بس کهن داشت چگونه میتوانست زبان نیرومند و مقدس عربی را در کنار خود تحمل کند، یا چه شد که عربیِ فراگیر، اندکاندک دامن درمیکشید تا زبان رقیب، همهجا پا بگیرد و عربی را در حوزهٔ دین و دانش محدود سازد؟
در این کتاب مؤلف در پی پاسخ به پرسشهای بنیادین دربارهٔ زبان فارسی بهعنوان مهمترین گنجینه و سرچشمهٔ هویت ایرانی و آغاز پژوهشی شایستهتر یا پاسخ به این پرسشها و دامن زدن به استمرار چنین پژوهشهایی است.
