اسپینوزا صادقانه فلسفه‌اش را در زندگی پیاده کرد همان‌گونه که دین‌داران راستین مطابق با دینشان زندگی می‌کنند. او هیچ نشانی از دورنگی و تقیه از خود برجای نگذاشت بلکه عامل به موعظه‌های خویش بود؛ یعنی به آموزه‌ای که خود با متقن‌ترین براهین بدان اعتقاد داشت، عمل می‌کرد. فلسفه برای او به‌راستی که شیوه‌ای برای زندگی بود و بر ماست که نوشته‌های او را از این منظر بخوانیم نه اینکه آنها را به‌مثابه نظریه‌پردازی محض یا صرفا فعالیتی منطقی ببینیم.